You are currently viewing  An Meas Torc Allta <br><span style='font-size:16px;'>Hypericum androsaemum</span>

An Meas Torc Allta
Hypericum androsaemum

Dath Bláth:
Cineál Planda: , ,
Ord:
Fine:
Géineas:
Duilleog: , ,
Gnáthóg:
Faoi Bhláth:
Stádas:
Airde:
Pailniú:
Scaipeadh Síolta: ,
Fairsinge:

Ainmneacha Eile: Úll an madra rua,[1] Úlla an mhadaruaidh,[2] Súile an mhadaruaidh,[2, 3] Meastuirc allta,[4] Meas Allaidh,[5] Lus Cholm Cille,[3] Allas Mhuire[3]

Béarla: Tutsan, Touch-and-heal leaf[6]

Tréithe an Phlanda

  • Sceach íseal, dhuillsilteach.
  • Bláthanna móra buí air sa samhradh.
  • Caora beaga ag deireadh an tsamhraidh, ag athrú ó dhearg go dubh de réir mar a aibíonn siad.

An meas torc allta faoi bhláth.

Cur Síos ar an Sceach

Is sceach íseal (níos lú ná 1m), dhuillsilteach é an meas torc allta atá éasca le haithint ó na duilleoga, na bláthanna, agus na caora uathúla atá ag an planda seo. Is dath donn nó dearg a bhíonn ar ghais na sceiche, agus bíonn dhá uillinn ar an ngas[7] (is tréith é seo a bhíonn ar roinnt de na plandaí sa bhfine Hypericaceae).

Is cruth ubhach a bhíonn ar na duilleoga a bhíonn 5-10 cm ar fhad. Bíonn boladh uathu nuair a bhrúitear iad.[7] Deirtear go boladh muice é agus gur uaidh seo a tháinig ainm Gaeilge an phlanda. Deirtear freisin go bhfuil boladh na nduilleog cosúil le ambergris (substaint luachmhar a thagann ón gcaisealóid, speiceas de mhíol mór).[6] I Sasana agus sa bhFraince, mar chomhartha ádh, chuirtí duilleoga triomaithe an phlanda i mBíoblaí sa 19ú aois.[6]

Is duilleoga móra, ubhacha atá ag an meas torc allta, agus iad ag fás urchomhaireach ón chéile ar an ngas.

Bíonn na bláthanna buí 2 cm ar leithead i gcnuasaigh beaga ar an ngéag. Bíonn na peitil níos giorra ná na seipil, agus is díol suntais iad na staimíní fada a bhíonn ar an mbláth. Déanann feithidí na bláthanna a phailniú. Is caor beag a bhíonn mar thoradh ar an sceach – athraíonn sé ó dhearg go dubh de réir mar a aibíonn sé.[8] Itheann éanacha na caora. Scaipeann éanacha agus uisce na síolta go forleathan.[9]

Tá an meas torc allta coitianta ar fud na hÉireann. Fásann sé in áiteanna atá tais agus faoi scáth, amhail coillte agus fálta sceach.[9] Feictear go minic ar thaobh bhóithríní tuaithe é. Is planda é atá saothraithe go minic freisin, agus fásann sé mar éalaitheach gairdín in áiteanna freisin.

Bláthanna ar an meas torc allta.
Is díol suntais iad na staimíní fada atá ag na bláthanna a bhíonn ar an meas torc allta.

Tá éileamh ar an meas torc allta ar fud an domhain mar phlanda ornáide i ngairdíní, agus is féidir leis droch-thionchar a bheith aige ar an timpeallacht má éalaíonn sé. Is planda ionrach é san Astráil agus sa Nua Shéalainn, go háirithe ar thalamh féaraigh mar go ndéanann sé sceacha dlúth nach mbíonn beostoc in ann a ithe.[10]

Úsáid na Sceiche

Is iomaí úsáide a bhaintí as an meas torc allta mar luibh leighis. Is ón bhFraincis (toutsaine, a chiallaíonn leigheas ar gach rud) a thagann ainm Béarla an phlanda, tutsan, léiriú ar úsáid an phlanda mar chógas leighis. D’úsáidtí an planda mar phianmhúchán, mar phurgóid, chun sciaitíce a bhainsitiú, agus mar chóireáil ar an gcrithgalar.[11] D’úsáidtí é freisin chun créachtaí a ghlanadh agus mar fhualbhrostach,[12] ach ní léir go bhfuil an oiread sin fianaise gur úsáideadh sa gcaoi sin an planda sa mBreatain ná in Éirinn.[6] Ach d’úsáidtí duilleoga triomaithe na luibhe i gContae. Chiarraí mar leigheas ar bhreoiteachtaí difriúla, chomh maith le chun an ruaig a chur ar thaibhsí agus ainsprideanna.[3]

Is dath dearg a bhíonn ar na torthaí ar dtús.
Tagann dath dubh ar chaora an mheas torc allta nuair a bhíonn siad aibí.

Cé gur ceann de luibheanna Eoin Baiste (Hypericum spp.) é an meas torc allta, is le Colm Cille nó leis an Mhaighdean Mhuire is mó a luaitear an planda. Ciallaíonn androsaemum “fuil an fhir”, agus is tagairt é de dhath sú an phlanda,[10] sin nó do spotaí dearga na mbláthanna.[13]

Tugtar súilíní an mhadra rua ar na bláthanna i gCorca Dhuibhne, agus púiríní (nó paidiríní) an mhadra rua ar na torthaí.[3]

Tuilleadh Íomhánna

Tagairtí

1.  Ó Dónaill, N. and T. De Bhaldraithe, Foclóir Gaeilge-Béarla. 1992: An Gúm.

2.  Ua Maoileoin, P., Dúlra Duibhneach. 2001, Baile Átha Cliath: Coiscéim.

3.  Uí Chonchubhair, M., Flóra Chorca Dhuibhne: Aspects of the flora of Corca Dhuibhne. 1998: Oidhreacht Corca Dhuibhne.

4.  Coneys, T.D.V., Focloir guoidilge-sucs-beurlu, or, An Irish-English dictionary. 1849: Irish Society.

5.  Dinneen, P.S., An Irish-English Dictionary. 1927: Educational Company of Ireland.

6.  Vickery, R., Vickery’s Folk Flora: An AZ of the Folklore and Uses of British and Irish Plants. 2019: Hachette UK.

7.  Rose, F., et al., The wild flower key: how to identify wild flowers, trees and shrubs in Britain and Ireland. (No Title), 2006.

8.  Webb, P.A., J. Parnell, and D. Doogue, An Irish Flora. 1996, Dún Dealgan: Dundalgan Press (W.Tempest) Ltd.

9.  Stroh, P.A., et al., Plant atlas 2020: mapping changes in the distribution of the British and Irish flora. 2023: Princeton University Press.

10.  James, T. and A. Rahman, Management and control options for tutsan (Hypericum androsaemum) in hill country pastures a review. New Zealand Plant Protection, 2015. 68: p. 124-131.

11.  Sebastin, A., St John’s wort, a panacea? BMJ: British Medical Journal, 2006. 333(7560): p. 187-187.

12.  Moloney, M.F., Irish ethno-botany and the evolution of medicine in Ireland. 1919: MH Gill.

13.  Vickery, A.R., Traditional Uses and Folklore of Hypericum in the British Isles. Economic Botany, 1981. 35(3): p. 289-295.